Imię - Nikuya
Rasa - Arrancar
Ranga - Arrancar
Wzrost i Waga: 204,4 cm i 76 kg

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ekwipunek - Brak
Zanpakutou - Kimera

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Reiatsu - 75000

Techniki - Cero, Bala, Ressurection, Hierro

Biegłośći -

Siła 2
- Siła Uderzenia : 7
- Kondycja : 5

Wytrzymałość 5
- Odporność na magię : 15
- Odporność na obrażenia fizyczne : 15

Zręczność 2
- Szybkość : 6
- Uniki : 6

Inteligencja 4
- Magia : 18
- Zdolność Dedukcji : 6


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wygląd Postaci - Avatar. Poza tym - Dziura hollowa znajduje się na lewym ramieniu. Nosi grzywę, którą może zdjąć(razem z kapturem).
Twarz- Czarne krótkie włosy, bez brody. Zielone oczy.

Maska - Ciągnie się od dołu w kształcie białych zębów z prawej strony twarzy, poprzez polik, prawą stronę czaszki oraz wilcze ucho (przez nie ten dzyndzel w kapturze xD)

Charakter - Rządny krwi Arrancar, który lubi walkę wręcz. Dobrze wie kiedy przeciwnik jest silniejszy i trzeba uciec się do oszustwa lub podniesienia poziomu reiatsu. Woli walczyć samotnie, gdyż frajdy nigdy za wiele. Przez przeżycia w dzieciństwie nie ufa nikomu, ani do nikogo się nie przywiązuje.

Historia -
Nikuya urodził się w mieście Karakura, a pochodził z domu rodziny Yoi. Jego matka zmarła przy bardzo krwawym porodzie. Ojciec nie lubił go za bardzo chyba właśnie za to co zrobił z jego żoną. Zawsze nim pomiatał choć nie pił zbyt dużo i nie brał używek. Stan pieniężny też dawał się Nikuya'i we znaki. Gdy zaczął chodzić do szkoły wszyscy się z niego śmiali z powodu jego podartych ubrań oraz bardzo zniszczonych książek, które tata mu dał. Wszyscy mu dokuczali i czasami go bili. Po traumie, którą przeżywał w szkole powracał do domu gdzie nigdy nie usłyszał : "Jak się czujesz?", "Dobrze było w szkole?", "Pobawimy się w coś?". Zwykle musiał wyczyścić podłogę, pozmywać naczynia, odrobić lekcje i dopiero potem - jak twierdził ojciec - zasługiwał na chwilę odpoczynku przy starym telewizorze, który bardzo śnieżył. Kładł się do łóżka z myślą - Może jutro będzie lepiej?. Ale zawsze było tak samo.
          Pewnego dnia jednak wszystko miało się odmienić.
          Raz w szkole koledzy pobili go tak bardzo, że rozcięli mu skórę na nodze aż do mięsa. Bolało go bardzo, ale gdy wrócił w domu nie miał nawet bandażu a gdy poprosił ojca o pieniądze na to powiedział - Zagoi się.Po dwóch tygodniach, gdy Nikuya przechodził przez jezdnię potrącił go samochód. Połamał żebra i nogę. Nie wiedział co się stało. Po tym usłyszał tylko pisk opon i oddalający się odgłos silnika. Leżał dość długo zanim karetka przyjechała i zawiozła go do szpitala. Tam usłyszał straszną wiadomość. Będą musieli mu obciąć nogę i zoperować żebra. Nikuya tylko zapytał - Czy ktoś mnie odwiedzi? - odpowiedź była negatywna. Czekał na operację 1 dzień. W nocy nie mógł zasnąć. Cały czas myślał - Może jak jutro się obudzę to mnie tu nie będzie i znów obudzę się w moim łóżku? Jednak nie zasnął. Zastanawiał się jak to będzie bez nogi. Gdy nadeszła ta chwila lekarze zawieźli go do na salę operacyjną. Podali narkozę a on zapadł w głęboki sen. Gdy się obudził leżał na łóżku. Do klatki piersiowej miał przyczepiony długi łańcuch.
          Nikuya usiadł szybko by obejrzeć dokładniej. Nie miał już złamanej nogi ani też żebra go nie bolały. Obejrzał dokładniej coś co było przyczepione do klatki piersiowej. Tak to był łańcuch. Zwinął ów rzecz by zobaczyć gdzie jest drugi koniec. Był on przywiązany do łózka. Rozejrzał się dookoła. Stało tam więcej łóżek, a na nich pacjenci. Przychodziły do nich rożne osoby oraz pielęgniarki. Nikuya podszedł do jednej z nich i zapytał jak tu się znalazł. Kobieta nie odpowiedziała. Traktowała go jak powietrze. Spytał jeszcze kilka odwiedzających i nawet machał im przed oczyma. Ale to także nic nie zdziałało. Zaczął zwiedzać szpital. Odwiedzał pokoje, schowki na miotły i sale operacyjne. Znalazł nawet wejście do ogrodu. Przeszedł trawę i nagle... nie mógł dalej iść. Zauważył że łańcuch mu się skończył. Chociaż był na tyle długi by pozwolić mu dojść tutaj. Zdał sobie sprawę, że teraz nie musi chodzić do szkoły ani spotykać z jego ojcem po przyjściu z niej. Był wolny.
          Ale wolność nie służyła mu za dobrze. Zaczął się nudzić a jego jedynym zajęciem było patrzenie co noc w gwieździste niebo. Mijały dnie i noce a Nikuya ciągle wpatrywał się w niebo leżąc na trawie i rozmyślając jak doszło do tego że znalazł się w szpitalu, i czym jest. Zdał sobie sprawę że to przez lekarzy, którzy nie dopilnowali żeby przeżył, przez człowieka, który go potrącił, przez ojca, który nie zajął się jego nogą i przez kolegów, którzy go pobili. Przez cały czas obwiniał ich wszystkich. Nie wiedział ile miesięcy i lat tam spędził. Zwariował na tym punkcie.
          Aż pewnego dnia, gdy jak zwykle obwiniał wszystkich, coś go przekuło. Poczuł, że się podnosi i nagle. Nic.
          Obudził się, wstał i rozejrzał. Zobaczył tylko zimne, czarne niebo i piasek. Wszędzie piasek. Pomacał się po klatce piersiowej. Nie miał łańcucha. Dopiero teraz był wolny...

Ostatnio edytowany przez Nikuya (2011-08-12 12:06:58)