Droga minęła mi dość szybko. Nikogo nie spotkałem na drodze do swojego biura. Wszedłem tutaj niezauważony. Było naprawdę dość wcześnie, by ktoś mógł się kręcić po barakach. Tak więc usiadłem w fotelu i spojrzałem na biurko. Leżały tam raporty, lecz tylko jeden nie był sprawdzony.

- No tak, został mi już tylko jeden. Cóż... Sprawdzę go i będę miał tę "papierkową robotę" z głowy. - pomyślałem po czym zabrałem się do pracy.

Raport wyglądał właśnie tak:

Spoiler:

Raport z misji

Uczestnicy w misji: Inoue Yumi, szósty oficer piątego oddziału, Akaoshi Erikku, trzeci oficer piątego oddziału
Cel misji: Patrol terenu w Świecie żywych o współrzędnych: 33° 52' S, 151° 12' E przez okres 48 godzin.
Opis: Przez pierwsze dziesięć godzin było dość spokojnie. O godzinie 15.24 Spotkałam grupkę Arrancarów. Było ich trzech. Ich moc była równa mojej. Postanowiłam śledzić ich. Ukryłam reiatsu  przyglądałam się im. Obeszli miasto i użyli Garganty, by odejść z tego miejsca. Przez kolejne 20 godzin było spokojnie. W tym czasie dokonałam pogrzebu duszy na siedmiu błąkających się duszach. Następnego dnia o godzinie 11.05 Spotkałam arrancara, który gonił za pewną duszą z dość sporą energią duchową. Postanowiłam wkroczyć w jej obronie. Poziom reiatsu tego arrancara był niewiele większy od mojego. Przeciwnik nazywał się Relampago Muerte. Z wyglądu był to młody mężczyzna, nosił wakizashi i strój arrancara. Część swojej maski miał na brodzie, przypominającą szczękę jakiegoś zwierzęcia. Zostałam zmuszona, by użyć formy shi-kai. Dzięki temu miałam przewagę w walce. Lecz Muerte użył swojego ressurection. Przypominał w tej formie pół-wilka, pół-człowieka. Jego prędkość i siła wzrosły gwałtownie. Odniosłam ciężkie obrażenia. Podczas gdy Arrancar uwolnił swoją formę miecza, wezwałam posiłki. W odpowiednim momencie przybył do mnie Akaoshi Erikku - trzeci oficer piątego oddziału. Poprzez uwolnienie swojego miecza, Kurogetsu, pokonaliśmy owego przeciwnika. Erikku opatrzył mnie i wróciliśmy do Seireitei.

Podpisano: Inoue Yumi - szósty oficer piątego oddziału

Tak więc po przeczytaniu podbiłem pieczątkę i podpisałem się. Wziąłem wszystkie raporty i schowałem je do segregatora, który stał na regale. Spoglądając na segregator pomyślałem:

- Niedługo trzeba będzie go wysłać do Central 46, miesiąc niedługo się kończy... - odłożyłem segregator na półkę.

Wykorzystując wolny czas, postanowiłem się zdrzemnąć. Tak więc położyłem się na mojej sofie i próbowałem zasnąć.

Przysypiając usłyszałem dźwięk pukania do drzwi. Wstałem z sofy i otworzyłem drzwi. Spotkałem tam Kinzoku-san.

- Och witaj. Wchodź... - powiedziałem uchylając szerzej drzwi i jadąc znak Kapitanowi, żeby wszedł.

Gdy już to zrobił, zaproponowałem żeby usiadł.

- Co u Ciebie? - zapytałem

- Wszystko po staremu. Co do Danominaru... Jeszcze nic nie wiem. Szukam pewnych wskazówek jeszcze i w dodatku czekam na Guerero. Muszę uzbroić się w cierpliwość. - odpowiedziałem.

Spojrzałem na butelkę.

- Mam po południu wykład w akademii, ale... Kieliszek nie zaszkodzi. - powiedziałem uśmiechając się.

Wstałem i podszedłem do biurka. Wziąłem dwa, pięknie wygrawerowane kieliszki i wróciłem do Kinzoku dając mu jednego. Po chwili zapytałem:

- O czym będzie Twoja nowa piosenka?

- Heh, pewnie. To dla mnie zaszczyt. - powiedziałem do Kinzoku popijając sake.

Po chwili przypomniałem sobie o dziewczynie, którą znał Kinzoku za życia.

- Kiedyś coś mówiłeś o Sakurze... Nie bardzo wiek kto to jest, jednak mam wrażenie jakbym ją znał. Być może moja pamięć jeszcze do końca nie wróciła... Opowiesz coś o niej? - zapytałem polewając nam obu kolejną kolejkę.

- W moich wspomnieniach za życia odkryłem to samo imię. Od pewnego czasu zastanawiałem się kim ta osoba mogłaby być. Chyba nie odzyskałem jeszcze wszystkich wspomnień za życia, jak tutaj przybyłem to znałem tylko swoje imię. Z biegiem czasu i rozwojem mojego reiatsu wspomnienia wracały. Po prostu zastanawiałem się kto to może być. - odpowiedziałem.

Nagle przypomniała mi się Kyana - przyjaciółka z przeszłości, którą poznałem dawno temu w Rukongai. (Będę o niej pisał w mojej historii) Kinzoku jej nie zna. Wolałem mu ją przedstawić jak wróci z tej wieloletniej misji. Złapałem za kieliszek i opróżniłem jego zawartość. Spojrzałem na zegarek. Dochodziła 6.00.

- Tak się zastanowiłem. Co tak wcześnie robisz na nogach? - zapytałem

- Rozumiem. - rzekłem.

Postanowiłem się zapytać o pewną rzecz:

- Myślałeś coś nad wyprawą do Hueco Mundo? Wiesz kogo można jeszcze zabrać? Czy może jednak idziemy tam sami?

Zastanawiało mnie również czy Kinzoku ma w tym jakiś interes... Czy też ma do załatwienia swoje sprawy? Jeśli tak, to miałem nadzieję, że będę w stanie mu pomóc.

- No tak. Masz rację. - odpowiedziałem.

Spojrzałem jak Kinzoku wyciąga paczkę gum miętowych.

- Po miętowych bardziej czuć sake, ale... Hmm... Pamiętam jak kiedyś takie żułem. Bardzo chętnie, dziękuję - powiedziałem częstując się.

Włożyłem gumę do ust. Poczułem jej miętowy smak. Wtedy przypomniały mi się czasy za życia. Pamiętam jak lubiłem mieć świeży oddech. Bardzo mnie ciekawiło, czy Kinzoku specjalnie idzie do świata żywych po tę słodycz...